Wat zouden fabrikanten kunnen doen om dit te veranderen?
Marcel: “Ik denk dat meubelfabrikanten onderling veel meer moeten samenwerken. Dit gebeurt al in de auto-industrie, waar bijvoorbeeld één chassis wordt gebruikt door meerdere fabrikanten en voor verscheidene modelreeksen.
In de meubelindustrie zijn er fabrikanten die gespecialiseerd zijn in het ontwerpen en produceren van zitmechanieken voor bureaustoelen. De ontwikkeling van zo’n mechaniek kost veel tijd en geld. Dus waarom kan er niet een gezamenlijke opdracht door meubelfabrikanten worden gegeven om een duurzaam en circulair zitmechaniek te ontwikkelen? Men hoeft niet altijd het wiel opnieuw uit te vinden. Daarna kunnen fabrikanten zelf hun eigen vormentaal toepassen, waardoor de stoel weer uniek blijft.
Je kunt zo stellen dat verduurzamen van producten tevens een verdienmodel is: tijd- en kostenbesparend, maar ook een inkoopvoordeel door schaalvergroting. Dit voordeel kan je verwerken in de verkoopprijs, of nog beter gebruiken om te investeren in nieuwe circulaire projecten.”
Als je drie dingen zou moeten benoemen die belangrijk zijn voor jou bij circulair inrichten, wat zou dat dan zijn?
+ Fact-based
Belangrijk is dat je een eerlijk verhaal vertelt en feiten kunt overhandigen die bewijzen dat het product ontworpen en geproduceerd is op een verantwoorde manier, zoals wij dit doen in onze EPD (Environmental Product Declarations).
+ Geen gimmicks
Zorg ervoor dat je circulaire verhaal geen gimmick wordt. Iedereen kent de voorbeelden wel: uit oude bureaubladen worden lockerdeuren gemaakt, of onderstellen van werkplekken worden voorzien van een nieuwe laklaag. Echter wordt er niet stil gestaan bij de logistieke handelingen en chemicaliën die benodigd zijn om een metalen onderstel opnieuw te kunnen poedercoaten. Is het dan nog wel een duurzame oplossing? Of zou het beter zijn nieuwe onderstellen te produceren en de ‘oude’ onderstellen te zien als staal (100% recyclebaar) met een marktwaarde voor oud ijzer?
+ De overheid als drijvende kracht
Een belangrijke rol moet weggelegd zijn voor de overheid. Zij moeten de stimulator zijn op het gebied van duurzaamheid en zouden duidelijke richtlijnen moeten hanteren. De overheid wil steeds meer gaan hergebruiken betreft meubilair en streeft ernaar om dit zo duurzaam mogelijk in te kopen. Maar, wordt hier echt bij stilgestaan? Er zijn denk ik maar weinig architecten die tijdens het ontwerp van een overheidsgebouw worden verwezen naar de meubels die op de “marktplaats” van de Rijksoverheid staan. Dus daar kan ook zeker wat worden verbeterd in de opdrachtverstrekking aan de architect.